Ισαβέλλα Α΄ της Αχαΐας

Η πριγκηπέσσα Ιζαμπώ

Η Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνου (Γαλλικά: Isabelle de Villehardouin), γνωστή και ως Ιζαμπώ ή Ζαμπέα, όπως την αναφέρει το Χρονικόν του Μορέως, (γεννήθηκε 1260/63, πέθανε στις 23 Ιανουαρίου 1312) ήταν η μεγαλύτερη κόρη του πρίγκηπα της Αχαΐας Γουλιέλμου Β΄ Βιλλεαρδουίνου και κύριος κληρονόμος του.

Η υπόθεση του μυθιστορήματος Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ: Η Ιζαμπώ, πριγκίπισσα της Αχαΐας, είναι κόρη του Γουλιέλμου Βιλλαρδουίνου. Σε ηλικία δώδεκα ετών την αρραβώνιασαν με το Φίλιππο ντ' Ανζού. Μετά το θάνατο του συζύγου και του πατέρα της εκείνη επιστρέφει στη Αχαΐα και αναλαμβάνει την εξουσία. Παράλληλα δίνεται η ιστορία του Νικηφόρου Σγουρού, Ευγενικόπουλου από το Ανάπλι (Ναύπλιο). Ενώ οργανώνει τον ξεσηκωμό των Ελλήνων του Μωριά κατά των Φράγκων, συναντιέται με την Ιζαμπώ που έχει ξαναπαντρευτεί το Φλωρέντιο ντ' Αινώ. Στη διάρκεια της κατάληψης της Καλαμάτας από τους Έλληνες η πριγκίπισσα έχει την ευκαιρία να γνωριστεί καλύτερα με το νέο και να τον ερωτευτεί. Τελικά όμως δε βρίσκει το θάρρος να τον ακολουθήσει, όταν εκείνος της το προτείνει.

Μέσα σε αυτό το έργο, που μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες, ο Τερζάκης στρέφεται στο ιστορικό παρελθόν του ελληνισμού, την εποχή της Φραγκοκρατίας, και τη βλέπει από μια σκοπιά διαφορετική από εκείνη του Χρονικού του Μορέως. Στο πρόσωπο του νεαρού Νικηφόρου διακρίνεται η δύναμη των Ελλήνων που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους, ενώ η Ιζαμπώ αντιπροσωπεύει τους Φράγκους που εξασθενούν. Και σε αυτό το κείμενο παραμένει η απαισιόδοξη στάση του Τερζάκη για τον έρωτα και τις ανθρώπινες σχέσεις.

Aναπλιώτης

Τερζάκης

Τη περίοδο της Φραγκοκρατίας η πριγκίπισσα Ισαβέλλα  γνωστή ως πριγκηπέσα Ιζαμπώ αναδικνύεται σε φωτεινή μορφή. Η ζωή της ζωντανεύει στο βιβλίο «Στα χρόνια της Κουγκέστας» του Αναπλιώτη και στη «Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ» του Τερζάκη.